"Lekker anoniem in het draaitje van de ring".

BUURTSCHAP MARIEKERKE - In een serie over buurtschappen en gehuchten in Zeeland is in aflevering 26 Mariekerke aan de beurt. Een gehucht, tussen Meliskerke en Grijpskerke, met een ring, zonder kerk maar met een kaasboerderij.

Tekst Jan van Damme PZC 16 jan. 2021
Foto's Meliskerke.info

Mariekerke1
© Meliskerke.info

Lein was de burgemeester van Mariekerke. Hij was ook de speaker van het ringrijden in Meliskerke en Zoutelande. En een leven lang nauw betrokken bij voetbalclub De Meeuwen. Maar voor de inwoners van Mariekerke was Lein de Wolf eerst en vooral toch hún burgemeester. De man die van de buurtbarbecue een jaarlijks festijn maakte en die opkwam voor zijn gemeenschapje. Bijvoorbeeld met zijn strijd voor het behoud van de laatste postbus in het gehucht. Daarmee haalde hij in 2016 de nationale kranten en nieuwszenders. Tevergeefs, de bus is verdwenen.

Mariekerke, een buurtschap met een bebouwde ring rond een voormalig kerkhof.

Groot was de verslagenheid toen Lein december 2018 dood werd aangetroffen in zijn woning. Vijfenzestig jaar pas. ,,En moet je nu eens naar zijn huis kijken”, zegt Caroliene van den Bosse (1985). We kijken. Het huis pal tegenaan wat je het centrum van de buurtschap mag noemen, is in een modieuze tint grijs geschilderd. Grijs! Er zijn buurtbewoners die zeker weten dat Lein daarvan niets had moeten hebben. Woning en schuur zijn aan Brabanders verkocht die er een ‘vergaderhuis’ van hebben gemaakt. Caroliene: ,,Dat grijs is niks voor Mariekerke. En het complex is duur om te huren, in elk geval voor de locals.”

Rond het kerkhof

Caroliene van den Bosse woont op Mariekerke nummer 10, een woning achterin de ring rond wat ooit een kerkhof is geweest. Waar de kerk heeft gestaan is niet zeker. Maar dat ze met haar man Jacco en kinderen op historische grond woont, is zeker. Het is druk in huis. Caroliene werkt in de uitvaartbranche als ‘overledenenverzorgster’. Jacco is operationeel manager bij een bedrijf in Beverwijk dat machines in de weg- en waterbouw verhuurt. Hij werkt altijd wel twee dagen thuis, maar nu in de coronatijd nog meer. Zoon Tom zit in de tweede klas van het Calvijn College in Middelburg en heeft online les in de woonkeuken. Dochter Anna is met opdrachten op haar laptop in de weer, ze zit in groep zes van de Boazschool in Meliskerke. In de tuin houden de groenendalers Raf en Rodi een oogje in het zeil.

De coronamaatregelen hebben best invloed op hun leven. Caroliene: ,,Ik ben hier in Mariekerke geboren en opgegroeid op een boerderij, een groot gezin met zeven kinderen. Drie wonen er op Biggekerke, één op Meliskerke, één op Grijpskerke en één in Veere. We zijn een hecht gezin. Elke zaterdag was het hier de zoete inval. Dat missen we wel.” Als gevraagd wordt of ze niet naar Meliskerke zouden willen verhuizen, wordt er gelachen. Jacco: ,,Voor school en kerk zijn we op Meliskerke gericht. Maar we willen er niet wonen.” Caroliene: ,,Ik ben niet opgegroeid met sociale controle. We zitten hier in het draaitje van de ring lekker anoniem, zonder dat we helemaal verstoken zijn van de mensen. Met de buren hebben we goed contact.”

Mariekerke3
© Meliskerke.info

Vrijstaand huis met een zonnetje erom heen

Nel Perdok (1952) op nummer 14 is één van die buren aan de ring. Het zodanig beschilderde en verbouwde boerderijtje van de betreurde Lein de Wolf, ze woont ernaast. Perdok is een Groningse naam, haar man Wim komt daar vandaan. Woerden, de Veluwe, Friesland, IJmuiden, ze is nogal eens verhuisd. Ze trouwde in 1970 en kwam twee jaar later in Vlissingen terecht. Haar man was machinist op een sleepboot. In 1978 verkasten ze naar West-Souburg en in april 1998 konden ze op Mariekerke een huis bemachtigen. Een gevelsteen vermeldt ‘C. Louws 7-10-1927’. Nel: ,,We wilden een vrijstaande woning met het zonnetje erom heen. Die stond hier. Er moest heel veel aan worden verbouwd. In de tuin staat nog het granieten aanrecht, dat was zo laag dat het meer op een zitbank leek. Het huis is nu levensloopbestendig.”

Vrij wonen en toch goede contacten, dat is ook haar ervaring: ,,Toen de gevel van de schuur van Lein moest worden opgeknapt, kwam de hele buurtschap stenen bikken. Onze overbuurvrouw is 89 jaar, als er iets is, belt ze ons. We overlopen elkaar niet, maar we kunnen wel op elkaar rekenen. Onze buurman heeft mijn man geholpen bij de bouw van een nieuwe garage, mijn man hielp de buurman bij de bouw van een houten schuur. Het is echte burenhulp.” Verder heeft ze niets te klagen: ,,In het begin toen we hier woonden, was het drukker dan gedacht. Zeker in de zomer met alle campings vlakbij. Maar dat went.”

Mariekerke2
© Meliskerke.info

Bekijk de video: "In Mariekerke help je elkaar, want je hebt elkaar nodig"

Buurtschap met historie

We passeren het bord ‘einde bebouwde kom’. De kaasboerderij lijkt niet bij de buurtschap te horen. Onzin, zo blijkt al gauw, alle pakweg veertig huizen tot en met de Kruisweg horen bij het gehucht Mariekerke, bord of geen bord. Het is een buurtschap met historie, de naam wordt in 1235 voor het eerst genoemd.
Ook Ko de Korte (1949) is geboren op Mariekerke, op nummer 24, de eerste woning op het erf van de kaasboerderij. Hij woont er met zijn vrouw Nelleke. Hoe lang nog is de vraag. Ze hadden een gemengd bedrijf, dertien hectare, akkerbouw en zoogkoeien. ,,Te klein om van rond te komen”, zegt Ko terwijl hij in de huiskamer een oogje houdt op Tim, zijn kleinzoon van anderhalf. ,,Ik wilde altijd graag op een vrachtwagen of een bus rijden. Zo ben ik touringcarchauffeur geworden bij AMZ in Borssele, 25 jaar lang een contract voor halve dagen. Ik ben nog steeds oproepkracht. Mijn vrouw deed heel veel op de boerderij, dat gaf me ruimte.”

Vlees van Boer Jan

Zoon Jan (1980) kwam in 2002 met zijn vrouw Lydia in het bedrijf en zorgde voor uitbreidingen. Het bedrijf is nu dertig hectare groot, telt tweehonderd schapen die gemolken worden en vijftig koeien waarvan het vlees afnemers vindt in heel het land. Google maar eens op ‘Vlees van Boer Jan’. Van de schapenmelk maken ze zelf kaas en yoghurt die in de boerderijwinkel worden verkocht. Ook nu is die nog drie dagen per week geopend. Daarnaast begon Jan een camping met 25 plaatsen en een speeltuin. Al met al een bloeiend bedrijf.

Maar.

Lydia en Jan hebben zes kinderen, van achttien jaar tot Tim van anderhalf. Er is de afgelopen jaren gezinsoverleg geweest. Jan: ,,De kinderen willen graag verder als boer. Echte boer. En niet als entertainer, winkelbediende en wat we nog meer zijn hier. In de grond van mijn hart wil ik dat ook, echt boer zijn: leven op het land en tussen de beesten, niet tussen de mensen. Ons bedrijf is te klein om puur agrarisch van te leven. Uitbreiden is moeilijk op Walcheren. We stonden voor de keuze: blijven we hier of gaan we naar een land waar je als boer nog wel de kost kunt verdienen, waar het woord ‘boer’ geen scheldwoord is en waar de overheid meewerkt. Die omstandigheden hebben we in Canada gevonden. We hebben al een bedrijf op het oog. Gaat de verkoop van onze eigen boerderij door - er is veel belangstelling - dan hopen we komende april in Zuid-Alberta te beginnen.”

Jan is de vijfde generatie De Korte op de boerderij: ,,We laten wel wat achter. Natuurlijk doet dat me wel iets. Als we zitten te eten zien we tussen Zoutelande en Westkapelle de schepen voorbijvaren. Maar we moeten nuchter zijn. Straks woont hier iemand anders en gaat het leven gewoon verder. Je moet er niet te zwaar aan tillen.”

Mariekerke4
© Meliskerke.info

Copyright dorpsraad Meliskerke - Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken. - Privacy - Disclaimer
Website: Elloro